şiir

 

Akatalpa Dergisi'nde 2020 gibi yayınlanan bir şiirim. 

ÖLÜ DOĞMAK

 

Yaşamak bizi kandırıyor

Sonsuz bir ülküden geri kalmış gülüşlerimiz

Oyalanıp duruyoruz, bordrolarda ve boş odalarda

Sisli bir günde doğmuşuz

Dünya görüş mesafesi iki metre

Biri gelecek, daha önce fark etmediğimiz bir yoldan

Biri bitirecek daha önce yaşadığımız yalnızlığı

Umut işte bekledikçe çoğalan

Halbuki hareket edilse sisin içinde

Yeni bir düş keşfedilecek

İnsanız, okşanmak ister gözyaşımız

Omuz bir başı taşımak ister

Sancılar içinde geçen zaman

Sadece kız çocuğunun alınyazısı mı?

Zaman hiç geçmeyecek gibi olduğunda

Biri sana ait olduğun yeri hatırlatır

İnsanın ait olduğu yer, nereye düşer?

Kan pıhtısı anne karnı

Dünyayı hiç tanımamış olmak vardı bir de

Ölü doğmak, annenin ve babanın yazgısına

Çok yaşayınca da ölü doğuyorsun yazgına

Tanışılacak bir yüz yok, çalınacak bir kapı

Sisler içinde dünya

Mecbur içe dönülecek

şiir

Ay Vakti Dergisi'nde 2020 gibi yayınlanan bir şiirim.  

Ev

Gece mi, karanlık mı, yıldızlar mı hedef

Mutluysan mutfak daha sıcaktır

Buzdolabı bir addır mesela üşümeye

Oturma odası kalabalıktır

Annenin ve babanın hiç olmadığı bir kalabalık

Balkona çıkar, bir hayal kurarsın

Kaplumbağalar da koşsun Allah'ım

Ayakları soğuktan üşüyen bir çocuk da 

Zengin olsun

Mülkiyet gizli sevdadır yatak odalarında

Hangi eş dilemez ki, tabu senedi

Çocuk da belki bir meta, yarın çok değerlenecek

Yitirdik gibi kararında olan şeyleri 

Ve Allah'ın oldurmasını beklediğimiz 

Hayallerimizi

Üşüyoruz, ağlıyoruz ve durmaksızın anlatıyoruz 

Halbuki adildir kader kimin başından o kadar kelime geçmiş olabilir ki

Kendi odamız var bir de 

Çekildiğimizde yeni dünya

Terk ettiğimiz de sahipsiz bir yazgı

Ev yine de iyi bir düştür

Tapusunu Allah'a ait bildikçe büyük gölge