şiir

 

Akatalpa Dergisi'nde 2020 gibi yayınlanan bir şiirim. 

ÖLÜ DOĞMAK

 

Yaşamak bizi kandırıyor

Sonsuz bir ülküden geri kalmış gülüşlerimiz

Oyalanıp duruyoruz, bordrolarda ve boş odalarda

Sisli bir günde doğmuşuz

Dünya görüş mesafesi iki metre

Biri gelecek, daha önce fark etmediğimiz bir yoldan

Biri bitirecek daha önce yaşadığımız yalnızlığı

Umut işte bekledikçe çoğalan

Halbuki hareket edilse sisin içinde

Yeni bir düş keşfedilecek

İnsanız, okşanmak ister gözyaşımız

Omuz bir başı taşımak ister

Sancılar içinde geçen zaman

Sadece kız çocuğunun alınyazısı mı?

Zaman hiç geçmeyecek gibi olduğunda

Biri sana ait olduğun yeri hatırlatır

İnsanın ait olduğu yer, nereye düşer?

Kan pıhtısı anne karnı

Dünyayı hiç tanımamış olmak vardı bir de

Ölü doğmak, annenin ve babanın yazgısına

Çok yaşayınca da ölü doğuyorsun yazgına

Tanışılacak bir yüz yok, çalınacak bir kapı

Sisler içinde dünya

Mecbur içe dönülecek