online şiir portalı grunge poetry'de yayınlanan şiirim
https://grungepoetry.com/2024/06/14/park-ortasinda-ustelik-suriyeli-ve-tahiyyatta-zeynep-karaca/
bir fotoğraf karesini, bir gerçek kesit
olarak anlatmaya başlıyorum
Suriyeli dört kişi, biri imam kırmızı kapşonlubiri çocuk sağa selam vermiş biri de çocuk henüz sola selam vermiş
biri yetişkin baba mı amca mı bilmem
sadece imama inanmış bir yetişkin
yeryüzü mescit evet başka bir ülke kıble
nerede Allah nerede tapılacak park
böyledir inanmak, üzerine yağan
bombadan kaçtığında bile
bir yol kenarında bir tahiyyat
kırmızı kapşonlu imam
selam verecek yerle bir olmuş vatanı için
selam verecek mülteci yaşadığı için
selam verecek dünyanın parayla çevrilen
çarkları onu da öğüttüğü için
bir selam daha verecek
tek ümitse bu leş çağında burası
allahı biraz daha alımlayarak
öyle protest öyle yalnız öyle yol kenarı bu park
son nefeste Allah için alınmış nefes gibi
diri ve o nefes gibi korku dolu nefret
otomobiller duymuyor evet sağır otomobiller
geçenler görmüyor evet mülteciler görülmez
eller şimdilik kırılan dizlere ait
eller şimdilik hayata öfke Allah’a muhtaç
ağaç yanı başlarında mevsim sonbahar
gölge bile istenmez bu mevsimde hayattan
çocuklar ki, yaşamı tanımadan bulmuşlar Allahı
o yüzden bırakılmaz o Allah yarın da
öyle bir selam, öyle bir tahiyyat öyle bir
ağaç tablosu
öyle vatansız, öyle mülteci, öyle çağın vahşeti
kimse tanımıyor bu imamı, iki çocuğu ve bir yetişkini
Allah’a sadece sığınarak park ortası yalnızlığı
emin evet sadece bir şeyden emin imam
üzerinde kırmızı kapşon hem mülteci hem de bu çağda üç inananından
ağlamaklı bir fotoğraf değil
belki havaya sıkılmış bir yumrukta değil
sadece park ortasında Allah’a sunulan performans
kimse burayı puanlayamaz hiç kimse
Allahsa belki verir belki vermez bir muallakta
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder