orlandoart'ın eylül sayısında yayınlanan şiirim
BİR OTOBÜS DOLUSU YUMRUK ARZUSUYLA
biz bu çağın burasında bir otobüs
dolusu insan akşam ve sabah
yolculuktayız
içimizden birinin elleri artık nasırlaşmış
çünkü çöp kovasını kaldırmaktan
ve çünkü kürek süpürge tutmaktan
ben ondan sadece üç bin fazla
yanımda oturan da benden biraz daha fazla
kazanıyoruz
bizi aynı sabahın köründe
aynı akşamın karanlığında
yorgun ve yaşamayı unutmuş halde
bu otobüste unutan ya da değil
bilinçli tercih olarak
bindiren ve indiren bu sistem
vaadini de içinde taşıyor
sınıflar ve sınırlar aşırı belli
içimizde bir iş adamı yok
içimizde bir kaymakam yok
biz bütün sıradanlığıyla
bu otobüse layık olan biz
emeğimizin topluca sömürülmesinde
kendine politik bir otobüs yaratamayan
biz
her şeyi kabul etme ve yorgunluğu
omuzlamakta birinciyiz
yüzümüz kızgın, öfkeli ve hep içe dönük
dünyanın sonuna sadece
bir ümit olarak gülümseyerek
avm önünden geçerken içe doğru
şöyleyiz; emeği kadar değersiz
sıkılmış havaya kalkacak bir yumruk
kadar hayat dolu
biz bir otobüs dolusu insan
içimizde nasırlı bir elle
dünyanın ne olduğunu bilerek
kıvranıyoruz
bütün kıvrımların gökyüzü altında
onurlu bir duruşa dönüşmesi arzusuyla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder